Lečenje steriliteta obuhvata niz terapijskih procedura i tehnika kojima se pristupa nakon detaljnih pretraga radi otkrivanja uzroka partnerske neplodnosti. U slučajevima ženskog steriliteta ukoliko postoje problmi endokrine prirode koje se manifestuju problemima sa ovulacijom ide se na korekciju tih problema i stimulisanje ovulacije. Ukoliko se problemi anatomske prirode (problemi sa jajovodima, na grliću ili telu materice) ili pristupa se operativnom lečenju, najčešće primenom minimalno invazivnih operativnih tehnika kao što su laparoskopija i histeroskopija. Često se kombinuje i operativno lečenje i primena lekova, bilo u cilju stimulacije produkcije jajne ćelije ili u cilju razrešavanja zdravstvenih problema kao što je endometrioza.
Slučajevi muškog steriliteta se nakon detaljne urološke analize leče se primenom medikamenata (antibiotici; kompleksi vitamina, minerala i aminokiselina; stimulatori produkcije spermatozoida) ili operativnim procedurama.
Ukoliko se ovakvim načinima lečenja ne mogu postići adekvatni rezultati pristupa se metodama potpomognute reprodukcije. To su intrauterina inseminacija ili vantelesna oplodnja.
Intrauterina inseminacija podrazumeva „ubacivanje“ prethodno laboratorijski obrađenih spermatozoida u materičnu šupljinu. Ova metoda se sprovodi u slučajevima nešto lošijeg nalaza spermograma partnera, u slučajevima postojanja problema na nivou grlića ili u slučajevima postojanja steriliteta nepoznatog uzroka.
Program vantelesne oplodnje obuhvati niz koraka i postupaka kao što su hormonska stimulacija jajnika, praćenje rasta folikula (u kojima se razvija jana ćelija), dobijanje jajnih ćelija i njiho spajanje sa spermatozoidima (na dva načina, klasična vantelesna oplodnja – sami se spajaju u laboratorijskim uslovima ili ICSI metoda – odabira se jedan spermatozoid koji se direktno ubacuje u jednu jajnu ćeliju).